Background Image
Previous Page  86 / 264 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 86 / 264 Next Page
Page Background

87

Βιολογία Θετικών Σπουδών – Εκδόσεις ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ

Β2.

Τα χρωμοσώματα ταξινομούνται σε ζεύγη κατά ελαττούμενο μέγεθος. Η

απεικόνιση αυτή αποτελεί τον καρυότυπο.

Τα συμπεράσματα που μπορούμε να εξάγουμε από τη μελέτη καρυοτύπου είναι

τα ακόλουθα:

• ο αριθμός των χρωμοσωμάτων

• η μορφολογία των χρωμοσωμάτων

• το είδος του οργανισμού

• το φύλο του ατόμου

• εάν υπάρχει αριθμητική ή και δομική χρωμοσωμική ανωμαλία

ΦΥΣΙΚΑ στην απάντηση θα επιλεγούν δύο από τα παραπάνω.

Β3. α.

Κάθε είδος αντισώματος που αναγνωρίζει έναν αντιγονικό καθοριστή

παράγεται από μια ομάδα όμοιων Β-λεμφοκυττάρων, που αποτελούν έναν κλώνο.

Τα αντισώματα που παράγονται από έναν κλώνο Β-λεμφοκυπάρων ονομάζονται

μονοκλωνικά.

β.

Οι τεχνικές με τις οποίες ο άνθρωπος επεμβαίνει στο γενετικό υλικό,

αποτελούν τη Γενετική Μηχανική.

Β4.

Τα διαγονιδιακά ζώα χρησιμοποιούνται για την παραγωγή χρήσιμων

πρωτεϊνών σε μεγάλη ποσότητα. Όπως έχει ήδη αναφερθεί είναι δυνατή η

παραγωγή πρωτεϊνών, όπως η ινσουλίνη και η ανθρώπινη αυξητική ορμόνη, από

βακτήρια. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις οι πρωτεΐνες αυτές δεν είναι

ακριβώς ίδιες με τις πρωτεΐνες του ανθρώπου, επειδή τα βακτήρια δεν διαθέτουν

τους μηχανισμούς τροποποίησης των πρωτεϊνών που διαθέτουν οι ευκαρυωτικοί

οργανισμοί. Μια πολλά υποσχόμενη ιδέα είναι η παραγωγή πρωτεϊνών από

κύτταρα των μαστικών αδένων των ζώων, για παράδειγμα των προβάτων και των

αγελάδων. Με αυτό τον τρόπο θα είναι δυνατή η συλλογή της πρωτεΐνης από το

γάλα των ζώων. Αυτός ο τρόπος παραγωγής ονομάζεται παραγωγή

φαρμακευτικών πρωτεϊνών από διαγονιδιακά ζώα (gene pharming).

Επίσης όταν παράγονταν οι πρωτεΐνες από τα οργανα θηλαστικών

πριν από την ανάπτυξη της τεχνολογίας του ανασυνδυασμένου DNA, οι

περισσότερες φαρμακευτικές πρωτεΐνες, δηλαδή οι πρωτεΐνες που

χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία διάφορων ασθενειών, ήταν διαθέσιμες σε

πολύ μικρές ποσότητες, η παραγωγή τους ήταν πολύ ακριβή και συχνά η

βιολογική δράση τους δεν ήταν πλήρως κατανοητή. Επιπρόσθετα, η διακασία

αυτή ήταν δαπανηρή και πολύπλοκη και επιπλέον, επειδή οι πρωτεΐνες είχαν

μικρές διαφορές στη σύσταση των αμινοξέων τους από τις αντίστοιχες

ανθρώπινες, προκαλούσαν αλλεργικές αντιδράσεις.