17 / 264
18
Εκδόσεις ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ – Βιολογία Θετικών Σπουδών
χαρακτηριστικό να κληρονομείται με επικρατή τρόπο (και αυτό που ευθύνεται
για τη μη εμφάνιση του χαρακτηριστικού είναι το υπολειπόμενο) έχουμε:
Αν είναι αυτοσωμικό: (Άτομα 2
ης
οικογένειας)
Φαινοτυπική αναλογία 100% χωρίς το χαρακτηριστικό (Άτοπο)
Αν είναι φυλοσύνδετο: (Άτομα 2
ης
οικογένειας)
Φαινοτυπική αναλογία 100% χωρίς το χαρακτηριστικό (Άτοπο)
Επομένως, αποκλείεται το αλληλόμορφο που είναι υπεύθυνο για το
χαρακτηριστικό να κληρονομείται με επικρατή τρόπο. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι
στην επικρατή κληρονομικότητα, θα πρέπει να υπάρχει ένας τουλάχιστον
γονέας με το χαρακτηριστικό όταν αυτό εμφανίζεται σε κάποιον απόγονο.
Άρα, το αλληλόμορφο γονίδιο που καθορίζει την έκφραση του
χαρακτηριστικού κληρονομείται με υπολειπόμενο τρόπο.
Από το γενεαλογικό δένδρο της 1
ης
οικογένειας παρατηρούμε ότι ο πατέρας
που δεν έχει το χαρακτηριστικό, το άτομο Ι
1
, αποκτά κόρη με το
χαρακτηριστικό, το άτομο ΙΙ
1
. Από το γεγονός αυτό διαπιστώνουμε ότι το
αλληλόμορφο γονίδιο που καθορίζει την έκφραση του χαρακτηριστικού
αποκλείεται να κληρονομείται με φυλοσύνδετο τρόπο. Αυτό γιατί γνωρίζουμε
ότι τα θηλυκά άτομα παίρνουν το ένα Χ φυλετικό χρωμόσωμα από τη μητέρα
τους και το άλλο από τον πατέρα τους. Από τη στιγμή που αποδείξαμε ότι το
αλληλόμορφο που καθορίζει το χαρακτηριστικό κληρονομείται με
υπολειπόμενο τρόπο, εάν θεωρούσαμε ότι το υπολειπόμενο αλληλόμορφο
είναι φυλοσύνδετο τότε το άτομο ΙΙ
1
θα είχε γονότυπο Χ
α
Χ
α
. Έτσι θα έπρεπε να
κληρονομήσει το Χ
α
υπολειπόμενο αλληλόμορφο από τον πατέρα της.
Επομένως, το άτομο Ι
1
θα είχε γονότυπο Χ
α
Υ και θα είχε το χαρακτηριστικό
(άτοπο).
Επιτελώντας και την κατάλληλη διασταύρωση, έχουμε (άτομα 2
ης
οικογένειας):
Γονείς:
Ι
1
:
αα
(
)
Ι
2
:
αα
Γαμέτες:
α
α
F
1
:
αα
Γονείς:
Ι
1
:
Χ
α
Υ
(
)
Ι
2
:
Χ
α
Χ
α
Γαμέτες:
Χ
α
, Υ
Χ
α
F
1
:
Χ
α
Χ
α
, Χ
α
Υ
Γονείς:
Ι
1
:
Χ
α
Υ
(
)
Ι
2
:
Χ
α
Χ
α
Γαμέτες:
Χ
α
, Υ
Χ
α
F
1
:
Χ
α
Χ
α
, Χ
α
Υ