108 / 112
ΕΝΟΤΗΤΑ 1
η
129
&
ΣΧΟΛΙΑ - ΘΕΜΑ 49
ὁ θεῖος:
υποκ. του εννοούµενου ρ.
ἐστί / κεκληρονοµηκώς - ἔχων:
κατηγορηµατικές µτχ. συνηµ. στο
υποκ. του ρ., σε θέση κατηγ. στο υποκ. /
τῶν ἐκείνου:
ουσιαστικοποιηµένος επιθετικός προσδ. σε θέση
αντικ. στο
κεκληρονοµηκώς
/ ἔργῳ - λόγῳ:
δοτ. του τρόπου στο
κεκληρονοµηκώς / ἐµοῦ:
γεν.
συγκριτική από το
πλείω / πολλῷ:
δοτ. του ποσού από το
πλείω / πλείω:
αντικ. στο
ἔχων / τοῦ χωρίου:
γεν. υποκειµενική από το
τιµῆς
/
οἰκίδιον
: αντικ. στο ρ.
ἔλαβον
/
ἄξιον
: κατηγ. στο υποκ.
ὅ
του ρ.
ἐστιν /
µνῶν:
γεν. της αξίας από το
ἄξιον
/
ἤ δέκα µνῶν:
β όρος σύγκρισης από το
πλέον
/
ἔχων
:
εναντιωµατική µτχ. συνηµ. στο υποκ. του ρ.
ἥκει
, λειτουργεί ως επιρ. προσδ. της εναντίωσης στο ρ. /
ἐξερηµώσων
: τελική µτχ. συνηµ. στο υποκ. του ρ.
ἥκει
, λειτουργεί ως επιρ. προσδ. του σκοπού στο ρ. /
ὁ
ποιητός:
παράθεση στο
ἐγώ
/
ζῶντα
: χρονική µτχ. συνηµ. στο αντικ.
ἐκεῖνον
του ρ.
ἐθεράπευον
(σύγχρονο) /
θυγάτηρ
: κατηγ. στο υποκ.
ἡ ἐµή γυνή
της µτχς
οὖσα / οὖσα:
επιθετική µτχ. συνηµ. στο
υποκ.
ἡ ἐµή γυνή
του ρ.
ἐθεράπευον
, σε θέση παράθεσης στο υποκ. /
Φιλωνίδου
: γεν. κτητική από το
θυγάτηρ
/
παιδίῳ - ὄνοµα:
έµµεσο - άµεσο αντικ. στο ρ.
ἐθέµην
/ ἵνα µή ἀνώνυµος οἶκος αὐτοῦ
γένηται:
β'ουσα τελική προτ., εισάγεται µε τον τελικό σύνδεσµο
ἵνα
, εκφέρεται µε υποτακτική, γιατί
δηλώνει σκοπό προσδοκώµενο και λειτουργεί ως επιρ. προσδ. του σκοπού στο ρ.
ἐθέµην
/
τελευτήσαντα
: χρονική µτχ. συνηµ. στο εννοούµενο αντικ. του ρ.
ἔθαψα
, λειτουργεί ως επιρ. προσδ.
του χρόνου στο ρ. (προτερόχρονο) /
ἐκείνου - ἐµαυτοῦ:
γεν. της αξίας από το
ἀξίως
/
ἐπίθηµα
:
σύστοιχο αντικ. στο ρ.
ἐπέθηκα
/
ὥστε τούς δηµότας ἐπαινεῖν ἅπαντας:
β' ουσα συµπερασµατική προτ.,
εισάγεται µε τον συµπερασµατικό σύνδεσµο
ὥστε
, εκφέρεται µε απαρέµφατο, επειδή δηλώνει
υποκειµενικό συµπέρασµα ενδεχόµενο ή πιθανό και λειτουργεί ως επιρ. προσδ. του αποτελέσµατος
στο ρ.
ἐποίησα
/
τούς δηµότας:
υποκ. του απαρεµφ.
ἐπαινεῖν
.
ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
1. α. Να κλιθούν οι συνεκφορές:
τριακοσίας δραχµάς, ἐπίθηµα καλόν.
β. Να γραφεί το β ενικό πρόσωπο της οριστικής ενεστώτα και το α ενικό πρόσωπο της οριστικής παρατατικού
των παρακάτω ρηµάτων και να δηλωθεί µε Χ η µορφή της αύξησής τους στην αντίστοιχη στήλη.
β ενικό Οριστ. Ενεστ.
α ενικό Οριστ. Παρατ.
Χρονική αύξηση Συλλαβική αύξηση
ἔχων
ἔλαβον
γένηται
τελευτήσαντα
ἐπαινεῖν
2. α. Να εντοπίσετε τα κατηγορούµενα του κειµένου. Να δικαιολογήσετε την απάντησή σας.
β. Να χαρακτηρίσετε συντακτικά τους παρακάτω τύπους:
τόν οἶκον, αὐτός, τό ἐκείνου, κάλλιστα, ἅπαντας.
1. α.
'Καί ἐγώ µέν ὁ ποιητός ... γένηται":
να γράψετε τις προτάσεις µεταφέροντας όλους τους κλιτούς τύπους
στον πληθυντικό αριθµό.
β. Να αντικαταστήσετε χρονικά τους παρακάτω τύπους:
ἔχων, ζῶντα, ἔθαψα, ἐποίησα.
2. Να εντοπίσετε και να χαρακτηρίσετε τις δευτερεύουσες προτάσεις του κειµένου, να εξηγήσετε τον
τρόπο που εισάγονται και εκφέρονται. Να αναφέρετε τη συντακτική τους λειτουργία.
1. Να κλιθούν οι συνεκφορές:
ὁ θεῖος οὑτοσί, δέκα µνῶν.
2. α.
"ἵνα µή ... γένηται":
να δικαιολογήσετε την εκφορά της πρότασης παρόλο που εξαρτάται από το ρήµα
ἐθέµην
που είναι ιστορικού χρόνου. Πώς θα έπρεπε να εκφέρεται κανονικά;
β.
"ὥστε ... ἅπαντας":
τι δηλώνει και µε ποιους άλλους τρόπους εκφέρεται ο προσδιορισµός αυτός στην
αρχαία ελληνική;