102 / 112
ΕΝΟΤΗΤΑ 1
η
123
&
ΣΧΟΛΙΑ - ΘΕΜΑ 46
εἰ τοίνυν καί τοῦτο συγχωρήσαιµεν:
β' ουσα υποθετική προτ., εισάγεται µε τον υποθετικό σύνδεσµο
εἰ
,
εκφέρεται µε ευκτική και σε συνδυασµό µε το ρ. της πρότασης εξάρτησης
(φανερόν ἐστιν,
οριστική
αρκτικού χρόνου
)
σχηµατίζει υποθετικό λόγο της απλής σκέψης · λειτουργεί ως επιρ. προσδ. της
προϋπόθεσης στο ρ. /
ὡς ἐκεῖνος ... ἐβούλετο:
β' ουσα ειδική προτ., εισάγεται µε τον ειδικό σύνδεσµο
ὡς
, γιατί δηλώνει υποκειµενική γνώµη, εκφέρεται µε οριστική, γιατί δηλώνει το πραγµατικό και
λειτουργεί ως επεξήγηση στο ουδέτερο δεικτικής αντωνυµίας
τοῦτο
/
πᾶσι
: κατηγορηµατικός προσδ.
στο
ὑµῖν
/
ὑµῖν
: δοτ. προσωπική στην απρ. έκφραση
φανερόν ἐστιν / ὅτι οὐκ ὀρθῶς αὐτάς ἔχειν
ἡγεῖτο:
β' ουσα ειδική προτ., εισάγεται µε τον ειδικό σύνδεσµο
ὅτι
, γιατί δηλώνει αντικειµενική γνώµη,
εκφέρεται µε οριστική, γιατί δηλώνει το πραγµατικό και λειτουργεί ως υποκ. στην απρ. έκφραση
φανερόν ἐστιν / αὐτάς:
υποκ. στο απαρεµφ.
ἔχειν
, ετεροπροσωπία /
κυρίας
: κατηγ. στο διαθήκας
µέσω του
εἶναι
/
ἅς
: υποκ. στο απαρεµφ.
ἔχειν
, ετεροπροσωπία /
αὐτόν
: κατηγορηµατικός προσδ. στο
τόν διαθέµενον
/
τόν διαθέµενον
: υποκ. στο απαρεµφ.
ἡγεῖσθαι
, ετεροπροσωπία /
ταῦτα
: αντικ. στο
διαθέµενον
/
ἔχειν
: ειδ. απαρεµφ. αντικ. στο
ἡγεῖσθαι
/
ἡγεῖσθαι
: ειδ. απαρεµφ. αντικ. στο ρ.
ὁµολογοῦσι
/
ὑµᾶς
: άµεσο αντικ. στο ρ.
πείθουσι
/
ἐναντία
: σύστοιχο αντικ. στο
ψηφίσασθαι
/
τοῖς
νόµοις - τῷ δικαίῳ - τῇ γνώµῃ:
δοτ. αντικειµενικές από το
ἐναντία
/
ψηφίσασθαι
: έµµεσο αντικ. στο ρ.
πείθουσι
/
τῶν λόγων:
γεν. διαιρετική από το
ἀναιδέστατος
/
ὅταν τολµῶσι λέγειν:
β' ουσα
χρονικοϋποθετική προτ., εισάγεται µε το χρονικό σύνδεσµο
ὅταν
, εκφέρεται µε υποτακτική, γιατί
δηλώνει την αόριστη επανάληψη στο παρόν - µέλλον (ρ. εξάρτησης
ἐστιν
) και λειτουργεί ως επιρ.
προσδ. του χρόνου στο ρ. /
οὐδέν
: αντικ. στο
λαβεῖν
/
ἡµᾶς
: υποκ. στο απαρεµφ.
λαβεῖν
,
ετεροπροσωπία /
τῶν αὑτοῦ:
ουσιαστικοποιηµένος επιθ. προσδ. σε θέση γεν. διαιρετικής από το
οὐδέν
/
τίνας
: υποκ. στο απαρεµφ.
ἔχειν
, ετεροπροσωπία /
ἤ τούτους:
β όρος σύγκρισης από το
µᾶλλον
/
οὕς
: εξωτερικό αντικ. στο ρ.
ὠφέλει
/
ζῶν
: χρονική µτχ. συνηµ. στο υποκ. του ρ.
ὠφέλει
,
λειτουργεί ως επιρ. προσδ. του χρόνου στο ρ. (σύγχρονο) /
πλεῖστα
: σύστοιχο αντικ. στο ρ.
ὠφέλει
/
τῶν οἰκείων:
γεν. συγκριτική από το
πλεῖστα
.
ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
1. Να γράψετε τους παρακάτω τύπους στην ίδια πτώση του άλλου αριθµού:
πᾶσι, ὑµῖν, οἵτινες, ταῦτα, τῇ γνώµῃ.
2.
ἐπανορθῶσαι, σκοπεῖτε, εἶναι, λαβεῖν, ἔχειν:
να εντοπίσετε τους κύριους όρους των παραπάνω τύπων.
1. α. Να συµπληρωθούν οι βαθµοί των επιθέτων και των επιρρηµάτων.
Θετικός
Συγκριτικός
Υπερθετικός
ὀρθῶς
ἀναιδέστατος
µᾶλλον
πλεῖστα
β
. "Ἔτι τοίνυν ... ὠφέλει":
να αντικαταστήσετε τους ονοµατικούς ρηµατικούς τύπους.
2.
"Εἰ τοίνυν καί τοῦτο συγχωρήσαιµεν":
να µετατρέψετε τον υποθετικό λόγο σε α) προσδοκώµενο και β)
αόριστη επανάληψη στο παρελθόν.
1.
διαθέµενον, ζῶν:
να γράψετε την υποτακτική του αορίστου και τη µετοχή του ίδιου χρόνου και στα τρία γένη.
2.
"ὡς Κλεώνυµος ... λαβεῖν ἐβούλετο":
να αντικαταστήσετε την πρόταση µε ισοδύναµη συντακτικά µορφή.