Ελάσσονες ρήτορες

98 / 112

ΕΝΟΤΗΤΑ 1η
119
& ΣΧΟΛΙΑ - ΘΕΜΑ 44
εἰ πρός Ἀντίπατρον + ἱκανοί ἐσµεν ἀγωνίσασθαι: πλάγια ερωτηµ. προτ., εισάγεται µε το ερωτηµατικό
µόριο εἰ (ολικής αγνοίας), εκφέρεται µε οριστική, γιατί δηλώνει το πραγµατικό και λειτουργεί σε θέση
αντικ. στο σκοπεῖν (το τοῦτο της κύριας λειτουργεί ως εµφατική ανακεφαλαίωση της β' ουσας
πρότασης) / ὅστις ἄλλος Μακεδόνων βασιλεύς: β' ουσα αναφορική προσδιοριστική σε θέση εµπρόθ.
προσδ. του εναντίον κατά παράλειψη του προσδιοριζόµενου όρου πρός τοῦτον · εισάγεται µε την
αναφορική αντωνυµία ὅστις και εκφέρεται µε οριστική, γιατί δηλώνει το πραγµατικό / Μακεδόνων:
γεν. αντικειµενική στο βασιλεύς / ἀγωνίσασθαι: απαρεµφ. της αναφοράς από το επίθετο ἱκανοί / κἄν
ἱκανοί ὦµεν: β' ουσα υποθετική προτ., εισάγεται µε τον υποθετικό σύνδεσµο ἄν, εκφέρεται µε
υποτακτική και σε συνδυασµό µε το ρ. της πρότασης εξάρτησης (ἐλευθερῶµεν, προτρεπτική
υποτακτική = µελλοντική έκφραση) σχηµατίζει υποθετικό λόγο του προσδοκωµένου · λειτουργεί ως
επιρ. προσδ. της προϋπόθεσης στο ρ. ἐλευθερῶµεν / κολακευόµενοι δέ ἡσθησόµεθα: β' ουσα
υποθετική προτ., (συνδέεται παρατακτικά µέν ... δέ µε την προηγούµενη) εισάγεται µε τον υποθετικό
σύνδεσµο εἰ, εκφέρεται µε οριστική και σε συνδυασµό µε το ρ. της πρότασης εξάρτησης
(ἀτυχήσοµεν, οριστική µέλλοντα) σχηµατίζει υποθετικό λόγο του πραγµατικού στο µέλλον · λειτουργεί
ως επιρ. προσδ. της προϋπόθεσης στο ρ. ἀτυχήσοµεν / κολακευόµενοι: κατηγορηµατική µτχ. που
εξαρτάται από το ρ. ψυχικού πάθους ἡσθησόµεθα, συνηµ. στο υποκ. του ρ. / µετά τοῦ δοκεῖν: έναρθρο
απαρεµφ. σε θέση εµπροθ. προσδ. που δηλώνει το χρόνο στο ρ. ἀτυχήσοµεν / τοῖς πράττουσιν:
ουσιαστικοποιηµένη επιθετική µτχ. σε θέση δοτικής προσωπικής αντιχαριστικής στο ρ. ἔχει / πόλεως -
ἀνδρός: γεν. κτητικές από το ἔργον / βουλεύσασθαι: τελ. απαρεµφ. ως υποκ. στην απρ. έκφραση
ἔργον ἔστιν / τό ἔχειν (µέν) - (τό) ἐσχηκέναι (δέ): έναρθρα απαρεµφ. σε θέση υποκ. στο ρ. φαίνεται
/ ὥσπερ ἄν (φαίνοιτο): ελλειπτική αναφορική παραβολική προτ. του τρόπου ( βλ. Κühner, § 398.4 σηµ. 4)
/ εἴ τις Ὀλυµπίασι ... ἀπογράφοιτο ἔτι: β' ουσα υποθετική προτ., εισάγεται µε τον υποθετικό σύνδεσµο
εἰ,εκφέρεται µε ευκτική και σε συνδυασµό µε το ρ. της πρότασης εξάρτησης (ενν. φαίνοιτο) σχηµατίζει
υποθετικό λόγο της απλής σκέψης · λειτουργεί ως επιρ. προσδ. της προϋπόθεσης στο ρ. / ὤν: χρονική
µτχ. συνηµ. στο υποκ. του ρ. ἀπογράφοιτο, λειτουργεί ως επιρ. προσδ. του χρόνου στο ρ. / ἧς: αντικ. στο
ρ. ἔσχηκεν ύστερα από έλξη του αναφορικού προς τον προσδιοριζόµενο όρο δυνάµεως.
ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
1. ἀγωνίσασθαι, ὀλιγωρήσοµεν, ἀπογράφοιτο: να γράψετε τα ρήµατα στο β ενικό πρόσωπο όλων των
εγκλίσεων στον ενεστώτα και στον αόριστο α.
2. Να χαρακτηρίσετε την πρόταση στην οποία ανήκει το ρήµα ὀλιγωρήσοµεν και να προσδιορίσετε το
συντακτικό ρόλο της.
1. Να συµπληρωθούν οι βαθµοί των επιρρηµάτων.
Θετικός Συγκριτικός Υπερθετικός
εὐθέως - κακῶς
εὖ - πάλαι
2. "κἄν ἱκανοί ὦµεν": να µετατρέψετε τον υποθετικό λόγο έτσι ώστε να δηλώνει α) το πραγµατικό και β) το
αορίστως επαναλαµβανόµενο στο παρελθόν.
1. ἡσθησόµεθα: να κάνετε χρονική αντικατάσταση στον παραπάνω τύπο.
2. "Ἀλλ' εἰ πρός Ἀντίπατρον ... τοῦτο χρή σκοπεῖν": να γίνει ο πλάγιος λόγος ευθύς.