104 / 112
ΕΝΟΤΗΤΑ 1
η
125
&
ΣΧΟΛΙΑ - ΘΕΜΑ 47
Ὥσθ' + οὐ τούτους προσήκει ... κληρονόµους:
κύρια προτ. κρίσεως (ο σύνδεσµος
ὥστε
στην αρχή
ηµι - περιόδου, όταν ανακεφαλαιώνει συµπερασµατικά τα προηγούµενα εισάγει κύρια πρόταση) /
ὑµεῖς ὅταν µέν τοῖς τούτων λόγοις πιστεύητε:
β' ουσα χρονικοϋποθετική προτ., εισάγεται µε το χρονικό
σύνδεσµο
ὅταν
(το
ὑµεῖς
έξω από την πρόταση για έµφαση), εκφέρεται µε υποτακτική, γιατί δηλώνει
το προσδοκώµενο (ρ. εξάρτησης
προσήκει
, µελλοντική έκφραση) και λειτουργεί ως επιρ. προσδ. του
χρόνου στο ρ. /
τούτους
: αντικ. στο
ποιῆσαι
/ (
οὐ
)
ποιῆσαι (µέν)
: τελ. απαρεµφ. υποκ. στο απρ. ρ.
προσήκει
- υποκ. του απαρεµφ. ενν.
ὑµᾶς
/
κληρονόµους
: κατηγ. στο αντικ. του απαρεµφ.
ποιῆσαι
/
(
ἀλλά) καταγιγνώσκειν:
τελ. απαρεµφ. υποκ. στο απρ. ρ.
προσήκει
/
παράνοιαν
: αιτ. της αιτίας στο
καταγιγνώσκειν
/
Κλεωνύµου
: αντικ. στο
καταγιγνώσκειν
/
ἐκεῖνον
: υποκ. στο
βεβουλεῦσθαι
,
ετεροπροσωπία - υποκ. στο
λῦσαι
- υποκ. στο
βουλόµενον
, συνηµ. µτχ. /
νοµίζειν (δέ)
: τελ. απαρεµφ.
υποκ. στο απρ. ρ.
προσήκει
- υποκ. του απαρεµφ. ενν.
ὑµᾶς / βεβουλεῦσθαι
: ειδ. απαρεµφ. αντικ. στο
νοµίζειν
/
λῦσαι
: τελ. απαρεµφ. αντικ. στο
βουλόµενον
/
βουλόµενον:
χρονική µτχ. συνηµ. στο
ἐκεῖνον
υποκ. του απαρεµφ.
βεβουλεῦσθαι
, λειτουργεί ως επιρ. προσδ. του χρόνου στο απαρεµφ. /
ἡµᾶς
: υποκ.
των απαρεµφ. (
µή) συκοφαντεῖν - (ἀλλά) ἀµφισβητεῖν
, ετεροπροσωπία /
συκοφαντεῖν - ἀµφισβητεῖν
:
τελ. απαρεµφ. υποκ. στο απρ. ρ.
προσήκει
/ ὅτι οὐχ ... γνῶναι περί αὐτῶν:
β'ουσα ειδική προτ.,
εισάγεται µε τον ειδικό σύνδεσµο
ὅτι
, γιατί δηλώνει αντικειµενική γνώµη, εκφέρεται µε οριστική, γιατί
δηλώνει το πραγµατικό και λειτουργεί ως αντικ. στο ρ.
ἐνθυµεῖσθε
/
ὑµῖν
: δοτ. προσωπική στην απρ.
έκφραση
οἷόν τ' ἐστι
/
εἰ τῶν ἀντιδίκων ... ἔχειν ψηφιεῖσθε - καί τούτους ... λαβεῖν - ἡµᾶς δέ ...
ἀξιώσετε:
β' ουσες αιτιολογικές προτ., εισάγονται µε τον αιτιολογικό σύνδεσµο
εἰ
, γιατί δηλώνουν
υποθετική αιτιολογία, εκφέρονται µε οριστική, γιατί δηλώνουν το πραγµατικό και λειτουργούν ως υποκ.
στην απρ. έκφραση
ἄν εἴη δεινότατον
/
γιγνωσκόντων
: εναντιωµατική µτχ. γεν. απόλυτη, λειτουργεί
ως επιρ. προσδ. της εναντίωσης στο ρ.
ψηφιεῖσθε
/
ἡµᾶς
: υποκ. του απαρεµφ.
λαβεῖν
, ετεροπροσωπία
/
δίκαιον εἶναι:
τελ. απαρεµφ. αντικ. στο
γιγνωσκόντων
/
λαβεῖν
: τελ. απαρεµφ. υποκ. στην απρ.
έκφραση
δίκαιον εἶναι / ἅπαντ(α):
ουσιαστικοποιηµένος κατηγορηµατικός προσδ. ως αντικ. στο
ἔχειν
/
αὐτούς
: υποκ. του απαρεµφ.
ἔχειν
, ετεροπροσωπία /
ἔχειν:
τελ. απαρεµφ. αντικ. στο ρ.
ψηφιεῖσθε
/
τούτους
: υποκ. του απαρεµφ.
λαβεῖν
, ετεροπροσωπία /
χρῆναι
: ειδ. απαρεµφ. αντικ. στο ρ.
ἡγήσεσθε
/
λαβεῖν
: τελ. απαρεµφ. υποκ. στο απρ.
χρῆναι
/
ὧν αὐτοί σφᾶς αὐτούς ἠξίωσαν:
β' ουσα αναφορική
προσδιοριστική σε θέση γεν. συγκριτικής κατά παράλειψη του προσδιοριζόµενου όρου
τούτων
·
εισάγεται µε την αναφορική αντωνυµία
ὧν
και εκφέρεται µε οριστική, γιατί δηλώνει το πραγµατικό /
ὧν
: γεν. της αξίας από το ρ.
ἠξίωσαν
/
σφᾶς αὐτούς:
αντικ. στο ρ.
ἠξίωσαν
/
ἡµᾶς
: αντικ. στο ρ.
ἀξιώσετε
/
τούτων
: γεν. της αξίας από το ρ.
ἀξιώσετε
/
ὧν (οἱ ἀντίδικοι):
άµεσο αντικ. στο ρ.
συγχωροῦσιν
(αντί
ἅ
), ύστερα από έλξη του αναφορικού προς τον προσδιοριζόµενο όρο
τούτων
.
ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
1. Να κατατάξετε τους τύπους των ουσιαστικών που υπάρχουν στο κείµενο (πτώση, αριθµός, γένος, κλίση).
2. Να εντοπίσετε τα υποκείµενα των µετοχών του κειµένου και να δικαιολογήσετε την πτώση των µετοχών.
1.
τούτων, πάντων, γιγνωσκόντων, πλείω, σφᾶς αὐτούς:
να κάνετε πλήρη γραµµατική αναγνώριση των λέξεων
και να τις µεταφέρετε στην αντίστοιχη πτώση του άλλου αριθµού (στον ίδιο χρόνο, γένος, πρόσωπο).
2. Να αναγνωρίσετε τις κύριες προτάσεις του κειµένου και να δικαιολογήσετε την εκφορά τους.
1.
ἀµφισβητεῖν, χρῆναι:
να κλίνετε τον παρατατικό των παραπάνω τύπων.
2. Να χαρακτηρίσετε τη συντακτική θέση των απαρεµφάτων του κειµένου.