14 / 18
μια έκταση χρόνου) και με την πείρα που το άτομο αποκτά σιγά σιγά (πάλι
επομένως σε μια έκταση χρόνου). Σε αντίθεση με τη διανοητική η ηθική αρετή
προϋποθέτει σε απόλυτο βαθμό τη θέληση του ατόμου να «εθισθεί» σταδιακά (πάλι
επομένως σε μια μεγάλη διάρκεια χρόνου) σε ένα συγκεκριμένο τρόπο
συμπεριφοράς (=με την ομοιότροπη επανάληψη των ίδιων ενεργειών). Από τα
παραπάνω γίνεται φανερό ότι στην περίπτωση της διανοητικής αρετής το βάρος
πέφτει στο δάσκαλο (αυτός έχει την κύρια ευθύνη για τη μετάδοσή της), ενώ στην
περίπτωση της ηθικής αρετής την ευθύνη για την απόκτησή της την έχει ο μαθητής,
δηλαδή το ασκούμενο, το εθιζόμενο άτομο. Σοφός λοιπόν (δηλαδή φορέας
γνώσεων) γίνεται κανείς κυρίως με τη βοήθεια και τη συμπαράσταση ενός
δασκάλου, αγαθός όμως (δηλαδή φορέας αρετής) γίνεται α) με τη θέλησή του
(πράγμα που σημαίνει προσωπική επιλογή) και β) με την επιμονή του στη διαδικασία
της άσκησης.
2.
ὅθεν καὶ τοὔνομα ἔσχηκε
: Πρόσεξε ότι ο Αριστοτέλης κάνει εδώ ετυμολογία
της λέξης
ἠθκός
. Κάνε ύστερα από αυτό κάποιες σκέψεις για τον τρόπο με τον
οποίο ο Αριστοτέλης οδηγείται στην επισήμανση των (πραγματικών) σημασιών
των λέξεων και σχολίασε τη σχέση που έχουν μέσα στη σκέψη του τα πράγματα
με τις λέξεις που τα δηλώνουν.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Βλ. παραπάνω σελ. 275 - 276.
3.
ἐξ οὗ καὶ δῆλον ὅτι οὐδεμία τῶν ἠθικῶν άρετῶν φύσει ἡμῖν ἐγγίνεται
:
Διατύπωσε με δικά σου λόγια τον συλλογισμό με τον οποίο ο Αριστοτέλης
οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Βλ. παραπάνω σελ. 277.
ΕΝΟΤΗΤΑ 1 – ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Κ.Ε.Ε.
1.
Ποια παραδείγματα χρησιμοποιεί ο Αριστοτέλης και με ποιο στόχο:
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: