6 / 18
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
9
πολιτεία
(πολιτεύω < πολίτης <
πόλις): η πόλη – κράτος / πολιτικά
δικαιώματα / η «πολιτική» κάποιου
/ πολίτευμα / δημοκρατία.
ὥσπερ ἐπί Λυσάνδρου ( ενν. ἦν)
:
ελλειπτική αναφορ. παραβολική
πρόταση (Π. 100.6).
ὧν ἐδέοντο
: αναφορική προσδιορ.
πρόταση ως αντικείμενο στο
διαπράττεσθαι
(Π. 98.4.β).
ἰδιώτης
(ἴδιος): απλός πολίτης, «μη
αξιωματούχος».
μαίνω
: εξοργίζω, τρελαίνω / Μ.
κατέχομαι από μανία, τρελαίνομαι,
είμαι παράφρων.
ὅτι ... ταῦτα
: ειδική πρόταση ως
υποκείμενο στο απρόσωπο ρήμα
ἐδήλωσεν
(Π. 72.Γ.2 / Π.136.2.α).
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
Ενώ ο Αγησίλαος βρισκόταν στην Έφεσο αναπαυόμενος και
άπραγος, επειδή βρίσκονταν σε αναταραχή τα πολιτεύματα στις πόλεις και δεν
υπήρχε πλέον ούτε δημοκρατία, όπως επί της ηγεμονίας των Αθηναίων, ούτε
δεκαρχία, όπως επί της εποχής του Λύσανδρου, επειδή γνώριζαν όλοι τον
Λύσανδρο, τον πλησίαζαν ζητώντας να πετυχαίνει αυτός από τον Αγησίλαο όσα
χρειάζονταν· και γι’ αυτό τον ακολουθούσε πάντοτε πολύς λαός αποδίδοντας
τιμές σ’ αυτόν, ώστε φαινόταν ο Αγησίλαος απλός πολίτης, ενώ ο Λύσανδρος
βασιλιάς. Αργότερα βέβαια έγινε φανερό ότι αυτά εξόργισαν τον Αγησίλαο.
5. Θηβαῖοι πρός
'
Αθηναίους κατά Λακεδαιμονίων
’W ¥ndrej 'Aqhna‹oi
,
§ m2n mšmfesqe ¹m‹n æj yhfisamšnwn calep¦
perˆ Ømîn ™n tÍ katalÚsei toà polšmou
,
oÙk Ñrqîj mšmfesqe
·
oÙ g¦r ¹
pÒlij ™ke‹na ™yhf…sato
,
¢ll
'
eŒj ¢n¾r epen
,
Öj œtuce tÒte ™n to‹j
summ£coij kaq»menoj
.
•Ote d2 parek£loun ¹m©j oƒ LakedaimÒnioi ™pˆ tÕn
Peirai©
,
tÒte ¤pasa ¹ pÒlij ¢peyhf…sato m¾ sustrateÚein aÙto‹j
.
Di
'
Øm©j oân oÙc ¼kista Ñrgizomšnwn ¹m‹n tîn Lakedaimon…wn
,
d…kaion enai
nom…zomen bohqe‹n Øm©j tÍ pÒlei ¹mîn
.
PolÝ d
'
œti m©llon ¢xioàmen
,
Ósoi
tîn ™n ¥stei ™gšnesqe
,
proqÚmwj ™pˆ toÝj Lakedaimon…ouj „šnai
.
Ξενοφῶντος, Ἑλληνικά, Γ, V, 8-10
ἅ:
σύστ. αντικ. στο
μέμφεσθε
(Π.
30.1).
ὡς ψηφισαμένων:
Π. 124.2 / Π.
134β.1.