Ανθολογία Εξοικειωση

11 / 18

14 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ
™n tù par¦ Kremast¾n Ãsan ped…J, œnqa ™stˆ t¦ crÚseia aÙto‹j, tÕ d' ¥llo
str£teuma ˜pÒmenon ™n tù kat£ntei Ãn, Ð d2 'Anax…bioj ¥rti katšbaine sÝn
to‹j Lakwniko‹j, ™n toÚtJ Ð 'Ifikr£thj ™xan…sthsi t¾n ™nšdran kaˆ drÒmJ
™fšreto prÕj aÙtÒn. Kaˆ Ð 'Anax…bioj gnoÝj m¾ enai ™lp…da swthr…aj, Ðrîn
™pˆ polÚ te kaˆ stenÕn ™ktetamšnon tÕ ˜autoà str£teuma, kaˆ nom…zwn
prÕj tÕ ¥nantej oÙk ¨n dÚnasqai safîj bohqÁsai ˜autù toÝj proelh-
luqÒtaj, Ðrîn d2 kaˆ ™kpeplhgmšnouj ¤pantaj, æj edon t¾n ™nšdran, epe
prÕj toÝj parÒntaj· ”Andrej, ™moˆ m2n ™nq£de kalÕn ¢poqane‹n.
Ξενοφῶντος, Ἑλληνικά, Δ, VΙΙΙ, 37-38
ἰσόπεδος ( ἴσος + πέδον): επίπεδος /
(ουδ.) -ον: επίπεδο έδαφος.
ἐξανίστημι (+αιτ.): ανεγείρω/
εκδιώκω / ερημώνω.
ἐπειδή δέ ... ἦν: χρονική πρότ. (Π.
94 -95).
ἀφηγοῦμαι: προηγούμαι,
προπορεύομαι, οδηγώ / διηγούμαι.
χρυσεῖον (συν. χρυσεῖα): μεταλλεία
χρυσού, χρυσορυχεία.
αὐτοῖς: δοτ. προσωπ. κτητική (Π.
56α.1).
κατάντης,ες (κατά +ἄντα):
κατηφορικός.
ἐπί πολύ, (ἐπί) στενόν: εμπρόθ.
προσδ. της τοπικής έκτασης (Π.
225δ.9.Γ.1.γ).
ἀνάντης, ες: ανηφορικός
δύνασθαι ἄν: ειδικό δυνητικό
απαρ. ως αντικείμενο στο νομίζων.
ἑαυτῷ : αντικείμ. στο βοηθῆσαι
(έμμεση αντανάκλαση) (Π. 206.Β1).
προέρχομαι : προχωρώ,
προπορεύομαι, προοδεύω.
ἐκπλήττω( +αιτ.): εκβάλλω,
τρομάζω.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ο Ιφικράτης, για όσο χρόνο βρισκόταν σε επίπεδο έδαφος το
στράτευμα του Αναξίβιου, δεν κινήθηκε· όταν όμως οι προπορευόμενοι Αβυδηνοί
ήταν πλέον στην κοντινή στην Κρεμαστή πεδιάδα, όπου είχαν τα μεταλλεία
χρυσού, ενώ το υπόλοιπο στράτευμα που ακολουθούσε βρισκόταν στην
κατωφέρεια και άρχισε μόλις πριν από λίγο ο Αναξίβιος με τους Λάκωνες να
κατεβαίνει, τότε ο Ιφικράτης σηκώνει την ενέδρα και αρχίζει να επιτίθεται
τροχάδην εναντίον του. Ο Αναξίβιος τότε, επειδή αντιλήφθηκε ότι δεν υπήρχε
ελπίδα σωτηρίας, διότι έβλεπε ότι ήταν εκτεταμένο το στράτευμά του σε μεγάλη
έκταση και στενό χώρο, και διότι πίστευε ότι αυτοί που προπορεύονταν δεν θα
μπορούσαν με βεβαιότητα να τον βοηθήσουν προς την ανωφέρεια, αφού μάλιστα