10 / 18
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
13
crÒnoj
,
¢ll
'
ÐpÒte ™mb£llein mšlloien LakedaimÒnioi
,
tÒte Øpšferon toÝj
mÁnaj
.
Ξενοφῶντος, Ἑλληνικά, Δ, VΙΙ, 2
τό στρατεύειν:
υποκείμ. στο
προσωπικό
ἐδόκει
(Π. 110.1).
ὅμορον, πολεμίαν, μεγάλην:
κατηγορημ. προσδιορ. στο
τήν
πόλιν
(Π. 43.4).
ὅμορος,ον
(ὁμοῦ + ὅρος):
γειτονικός.
φρουράν φαίνω:
διατάζω
επιστράτευση, κηρύσσω πόλεμο ή
εκστρατεία.
τῆς φρουρᾶς:
αντικείμ. στο
ρηματικό επίθετο
ἡγητέον εἴη
(Π.
140.2).
τά διαβατήρια
(εν. ἱερά): οι θυσίες
που γίνονται πρίν περάσει κάποιος
τα σύνορα (Π. 30.2).
θυομένῳ
: συνημ. χρονική μτχ.
χρηστηριάζω
(+δοτ.): δίνω χρησμό
/ Μ. συμβουλεύομαι το μαντείο,
λαμβάνω χρησμό.
ὅσιος, α, ον:
όσιος, σύμφωνος με το
θείο νόμο, ευσεβής.
μή δεχομένῳ:
κατηγ. μτχ. (Π.
130β.4).
εἰ ὀσίως ... Ἀργείων:
πλάγια
ερωτημ. πρόταση (Π. 84-85).
καθήκω
: κατέρχομαι, φθάνω/είμαι
κατάλληλος
ὁπότε ... χρόνος:
(Π. 95α.Β.5).
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
Μετά από αυτό οι Λακεδαιμόνιοι έκριναν ότι δεν ήταν ασφαλές
να εκστρατεύσουν εναντίον των Αθηναίων ή των Βοιωτών, καθώς θα άφηναν
πίσω τους την πόλη των Αργείων γειτονική προς τη Λακεδαίμονα, εχθρική και
τόσο μεγάλη, και κηρύσσουν εκστρατεία εναντίον του Άργους. Όταν ο
Αγησίπολις αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να αναλάβει αυτός την ηγεσία του εκστρα-
τευτικού σώματος και ότι απέβησαν ευνοϊκές οι προς αναχώρηση θυσίες, πήγε
στην Ολυμπία και ζητώντας χρησμό ρωτούσε τον θεό εάν ήταν σύμφωνο με τον
θείο νόμο να μη δεχτεί τις (προτεινόμενες) συνθήκες των Αργείων, διότι αυτοί
παρουσίαζαν ως πρόσχημα τους (ιερούς) μήνες, όχι κάθε φορά που έφτανε ο
χρόνος, αλλά κάθε φορά που επρόκειτο να εισβάλλουν οι Λακεδαιμόνιοι.
9. Ο Αναξίβιος θύμα ενέδρας
“Omwj d2 Ð 'Ifikr£thj
,
›wj m2n ™n tù „sopšdJ tÕ str£teuma toà
'Anaxib…ou Ãn
,
oÙk ™xan…stato
·
™peid¾ d2 oƒ m2n 'Abudhnoˆ ¢fhgoÚmenoi ½dh