Αυτό το οποίο πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη επιστήμη είναι η γνώση του παρελθόντος, καθώς, όπως είναι ευρέως διαδεδομένο, μας οδηγεί σε ασφαλέστερα μονοπάτια στο μέλλον.
«Θέλω να γραφτώ σε φροντιστήριο», ανακοίνωσα ένα φθινοπωρινό πρωινό στους γονείς μου. Θα πάμε στον «ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ», αποκρίθηκαν αστραπιαία. Έτσι και έγινε. Η σιγουριά που απέπνεαν, καθώς ήδη δύο συγγενικά μου πρόσωπα είχαν φοιτήσει στα εκπαιδευτήρια, δε μου άφησε περιθώρια ερωτήσεων και έτσι η γνωριμία μου με τα Φροντιστήρια ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ ξεκινάει από τα μαθητικά μου χρόνια. Ήταν τότε, που καθήμενος στα σχολικά έδρανα, αντιμετώπιζα τις ίδιες ανησυχίες που παρατηρώ στα πρόσωπα των σημερινών μαθητών μου. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου για τις πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά κυρίως όταν πέτυχα την εισαγωγή μου στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κατάλαβα πως αυτή η σιγουριά των γονιών μου, δεν ήταν τυχαία. Η τοποθέτηση της Φιλοσοφικής Σχολής στην πρώτη θέση του μηχανογραφικού μου ήταν μια απόφαση ειλημμένη ήδη από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου. Στο δεύτερο χρόνο των σπουδών μου επέλεξα την κατεύθυνση της Ιστορίας, ενός μαθήματος που με γοήτευε ανέκαθεν. Μου δόθηκε η ευκαιρία δίπλα σε καταξιωμένους καθηγητές να εμβαθύνω ακόμη περισσότερο σε αυτή την υπέροχη επιστήμη και παράλληλα, μέρα με τη μέρα, άρχισε να γιγαντώνεται μέσα μου η επιθυμία της παρουσίας μου σε μια σχολική αίθουσα, αυτή τη φορά όμως από τη πλευρά του διδάσκοντα. Αισθάνομαι τυχερός, καθώς η επιθυμία αυτή έγινε πράξη, ήδη από το τελευταίο έτος των σπουδών μου μέχρι και σήμερα.